Gelinjol
In Esfehan hebben we afgesproken met Reza en Sahre. We logeren drie nachten in hun appartementje. Met 17 zitplaatsen palmt de woonkamer de grootste ruimte in. Veel tijd brengen we er echter niet door aangezien het werkschema van Reza propvol zit. Van 7u tot 18u werkt hij als professor foreign languages, van 18.30u tot 21.30u geeft hij Engelse les in een privéschool.
Toen we hem een kort bezoekje gingen brengen in deze laatste school, hingen we eraan vast. Zijn collega’s nodigden ons uit om in de klassen langs te komen, ons even voor te stellen en vragen van de leerlingen te beantwoorden.
In elke klas werden we onthaald door een groep gillende, opgedirkte* meisjes. Het vragenuurtje kon beginnen…
Wat denken jullie van Iranese vrouwen?
Wat vind je van de hoofddoek?
Denken jullie echt dat Iranezen terroristen zijn?
Wat vind je van onze president?
Zijn jullie getrouwd? Nee??? Kunnen jullie dan samen reizen?
Mogen we een foto van jullie trekken?
En jullie zijn echt niet getrouwd? Nee??? Jullie zijn dus gewoon vrienden? Nee???
Ze vragen Gert of hij Gelinjol mooi vindt… Gert denkt ‘Gelinjol???’.Na een tijdje hebben we door dat ze Angelina Jolie bedoelen. Gert zegt ‘ja’ en de meisjes staren me aan en durven dan zachtjes vragen of ik nu niet jaloers ben.
De leerkracht stuurt het gespreksonderwerp in een andere richting en dwingt de meisjes vragen te stellen over België. Maar na een aantal zakelijke vragen, sluipen de ‘boyfriend-vragen’ er weer door. De leerkracht voelt zich heel ongemakkelijk, berispt de meisjes en hij maakt een eind aan de vragenronde. Tijd voor een bezoekje aan een volgende klas giechelende meisjes die exact dezelfde vragen stellen.
De volgende avond zijn er enkel mannelijke studenten. De leerkrachten vragen me of ik me wel gemakkelijk voel in een klas vol jongens. Ik gaf aan dat dit echt geen probleem is voor mij. Na een half uur was ik echter blij dat ik uit de klas kon verdwijnen. De jongens waren er in geslaagd om mij compleet te negeren, geen blik te gunnen. Elke vraag was gericht naar Gert. De jongens zijn voornamijk geïnteresseerd in emigratie. Daar komt het probleem voor Iranese jongeren weer aan het licht. Bijna iedereen is hoog opgeleid, maar is werkloos.
Suf uitgevraagd keren we terug naar het appartement van Reza en Sahre waar we aan het avondeten beginnen. Om 1.30u kunnen we eindelijk gaan slapen om de volgende dag om 6.30u op te staan. Uitputtende uren…
*Langs de hoofddoek komt meestal een gigantische kuif tevoorschijn. Hoe die haarlok eruit moet zien, wordt bepaald door de ‘kuifmode’. Op het gezicht ligt een hoop make-up en veel meisjes hebben de haak op hun neus chirurgisch laten verwijderen. Voornamelijk in steden zie je meisjes met een witte pleister om hun neus. Ze zeggen dat het zo makkelijker is om aan een job te geraken…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten