India 2

Incredible India

Vluchtweg

India, de ‘love it or hate it’ kwestie of zoals Indiërs het zeggen ‘Love India or leave India’.

De eerste dagen in India zijn zenuwslopend: Geen moment rust, geen frisse lucht, nooit is het even stil, altijd ben je omsingeld door mensen. Iedereen wil iets van je: een blik, geld of een praatje. Je kan niet stilstaan, altijd moet je voor iets of iemand aan de kant gaan. Of je vlucht voor de zoveelste keer van een bedelaar die zijn zieligste snoet opzet. Je geraakt niet uit het verkeer met zijn ontelbare rikshaws, paarden, voetgangers, koeien, auto’s, gigantische bussen en vrachtwagens. Er is telkens maar één weg die iedereen moet nemen, waarlangs iedereen woont en waarlangs ieders afval ligt te stinken onder de warme zonnestralen.

India, je gaat mee met de stroom of sluit je op in je hotelkamer.

Negeren…

Na enkele dagen leer je negeren. Voornamelijk de ‘hello, look here!’ Dan nog wordt je achtervolgd door mannen met hun koopwaar, vijfjarige kindjes met uitgestrekte handjes, lege rikshaws of ‘holy men’ met lege schooierbekers. In de felheid van je koelbloedig negeren, stoot je ook diegene af met de goede bedoelingen: kindjes die gewoon een handje willen geven, vrouwen die met je op de foto willen en de studenten die Engels willen spreken. Je durft nergens lang naar kijken en raced alles voorbij. Je gunt niemand een blik en iedereen krijgt botweg een ‘no, go away’.

Incredible India

Langzaamaan vindt je orde doorheen de chaos. Vanaf dan kan het genieten beginnen…

Een mens moet eten! Thali, curry’s, massala’s, lassi’s, kheer, parantha’s, rotis en naans. Een breed gamma met altijd een stevige kruidenmix. Bedorven wordt je! Vanaf je tafeltje heb je ook steeds de beste uitzichten op het straatleven zonder een moment gestoord te worden.

Weten dat elk koopwaar een maximumprijs op de verpakking heeft staan, maakt een aankoop iets eenvoudiger. Niet meer afbieden op een fles water, rol wc-papier of pakje koekjes… Zalig! Voornameljik om de winkelbediende te confronteren met zijn oorspronkelijke tien keer te hoge vraagprijs!

Overal waar het droog en stoffig is, maken vrouwen met wapperende sari’s het leven wat kleurrijker. Bollywoodmuziek klinkt uit boxen. Stapels gekleurd poeder, bloemenkransen en kokosnoten liggen te wachten om geofferd te worden. Aan de Ganges heb je altijd spelende kinderen die met visnetjesoffers opvissen om ze later weer te verkopen aan een volgende Hindu. Vrouwen op weg naar een tempel zingen vrolijke deuntjes. Er worden stille optochten gehouden wanneer er een in doeken gewikkeld lijk naar zijn eeuwige rustplaats wordt gedragen. Een jongetje kruipt verlegen achter moeders rok wanneer hij eindelijk ‘hello’  naar je heeft durven roepen. Het record ‘met zijn allen op een brommer kruipen’ wordt hier verbroken. Wierrook brengt een magisch sfeertje. Indrukwekkende tempels en maharadjakastelen rijzen op aan de horizon. Je passeert onderweg bordjes ‘opgepast voor olifanten’. Je houdt afstand van families spelende aapjes met hun scherpe tanden en snelle vingers.

Na een tijdje kijk je niet meer op van de kelen die geschraapt worden, een luide boer of de zoveelste rochel die net naast je voeten valt. Je houdt een meter afstand van een koe, want wat loodrecht op de grond valt, kaatst in alle richtingen terug… Je weet dat Indiërs altijd proberen voorbij steken in een rij met de mentaliteit ‘ik kan enkel een plaatsje vooruit winnen en niets verliezen’. Op de motor geniet je van elke 200 meter dat je geen inhaalmanoeuvre hebt moeten maken. Je bedankt de zoveelste man die naast je komt rijden en teken doet dat je licht opstaat (nog nooit vonden we het zo vervelend dat we een standaard ‘aan’ licht hebben).

Alles heeft zijn keerzijde en in India vraagt het net iets meer energie om hier naar op zoek te gaan en het uberhaupt te zien. Maar na een tijdje lukt het dus…