Kathmandu
Kathmandu ligt ergens verloren onder een deken van stof en smog. De ring rond de stad is een grote bouwwerf, waar ooit een strook asvalt overgegoten zal worden. Zolang dit niet gebeurt, wordt er geen rekening gehouden met de rijrichting. De bergwanden om de vallei zijn een speeltuin voor trekkers, maar de luchtpollutie in de stad vindt moeilijk een uitweg... De straathoekjes in de binnenstad worden gevuld met het afval dat deze maand nog opgehaald moet worden. Straatkinderen met uitgestrekte handen verzamelen zich aan stoplichten. Bergvolkeren blijven toestromen naar de stad, op zoek naar werk. De elektriciteitspannes lopen vandaag op tot 10 uur per dag. Het helse lawaai en de benzinegeur van de vele generators zijn beklemmend. In de toeristenwijk wordt je om de tien meter niet al te subtiel toegefluisterd: ‘hashies, hashies’.
Dit is Kathmandu, een trieste stad die zijn grenzen is buiten gegroeid. De ligging van de stad is zowel haar glorie als ondergang.
Hier hebben we ons voorlopige eindpunt bereikt. In het oosten houdt Myanmar haar landsgrenzen gesloten voor toeristen. In het noorden ligt Tibet, waar de Chinezen je enkel toelaten met twee gidsen die je moet verwennen met een uiterst comfortabele tiendaagse reisformule. Een veel te dure grap. En zo kwam ‘den Dany’ terecht in een houten kist . Met acht man zetten we hem op de x-ray band en enkele uurtjes later vloog hij richting Thaïland.
Dus Thaïland, here we come!
thailand, here we come...
BeantwoordenVerwijdereninderdaad